kim ki duk miał swój szczyt w wiosna lato jesien zima tera idzie systematycznie w dół
muzyka tutaj jest okropna połączył motywy współczesne z muzyką ludową korei (łuku)wyszło to strasznie
można to traktować jako uniwersalistyczna miłość albo morlane granice pedofilii ,pierwszy plan to oczywiście kultura buddyzmy (duch buddyzmu)
więcej płaszczyzn nie dostrzegam jak na film w którym mało rozmawiają mało metafizyki jest
poza tym buddyzm słabo ukazany duch ukazuje jakby z swej prywatnek perspektywy
kino minimalne zdecydowanie