Film ten z pewnością budzi liczne kontrowersje. Temat uczucia pomiędzy dojrzałym mężczyzną i dorastającą dziewczynką od dawna pojawia się w literaturze i kinematografii, a co za tym idzie zawsze budził i budzić będzie emocje. Pomijając jednak tę kwestię,musze przyznać, że film ten urzekł mnie sposobem ekspresji, piękną, nostalgiczną muzyką i mnogością metaforycznych scen, będących kluczem do zrozumienia tego co 'autor miał na myśli'. Główni bohaterowie są postaciami bardzo barwnymi, którymi targają sprzeczne i trudne do zrozumienia uczucia, to czyni ich jednak podmiotami niezwykle interesującymi dla widza. Reżyser pozostawia odbiorcy otwarte drzwi do licznych interpretacji za sprawą końcowej sceny, która może niektórym wydać się niezbyt smaczna, jednak moim zdaniem jest ciekawym i niekonwencjonalnym sposobem na zakończenie tej historii. Muszę nadmienić, że dawno nie widziałam filmu, który pomimo zaledwie kilku dialogów w tak jasny sposób ukazywał dramaty i uczucia bohaterów.